Wollebol

Neen, ik heb het boek van Eef Theys, die inspeelt op de leuke trend van twinning, nog niet. Dochterlief is nog te klein voor die patronen. Toch is het niet moeilijk om aan twinning te doen. Kleine mensjes hebben maar kleine kleertjes nodig. En met wat geluk kan je die kleertjes maken uit restjes stof. Of uit een groter stuk stof dat toevallig te klein is voor je eigen project, zoals ik dus voorhad.



Ik vond de stof van Swafing bij Madeline de stoffenmadam en wou ze absoluut hebben. De kleur vind ik mooi en daarbij is de stof van een mooie kwaliteit. Ik zag er de ondertussen overbekende Aster in. Echter wou ik een Aster met lange mouwen, maar ik had maar 1 meter gekocht, te weinig voor wat ik wou. Wat later ging ik toch bij Nancy langs en lag er toevallig een couponnetje van 1,40m. Zo zat ik ineens met een hoop van dezelfde stof.

Geen nood, baby Wollebol zou de restjes wel kunnen gebruiken.

Ik maakte dus: een Aster voor mijzelf met als aanpassingen: 10cm verlengd, mouwen verlengd tot la…

Ik mocht enkele weken geleden een nieuw patroontje testen en zoals jullie konden lezen was ik er enthousiast over (en ik niet alleen). Ondertussen maakte ik er nog 2 extra, en heb ik er nog eens 2 geknipt.


Het is leuk om kledij te maken met allerlei leuke prints. Maar ik ben niet zo goed in het combineren van prints, dus neem ik het liefst 1 stuk met een print en dan 1tje zonder. En dat kon Amélie nog gebruiken, een effen trui. Het is een donkerblauwe geworden. Ze had deze nodig om te kunnen dragen op haar pandabroek. Want werkelijk niets in haar kast past er bij.

De pandbroek is het gekende dalton broekje van La maison victor geworden. Ik maakte dit model bijna alleen met tricot. Dit verwerkt sneller en makkelijker dan katoen. En katoen is momenteel toch niet geschikt voor deze tijd van het jaar.



Aan het truitje werd er niets aangepast buiten de mouwen, ik liet de mouwboordjes achterwegen en stikte een zoompje. Dit past voor ons Amélie veel beter.

Foto's trekken met zo een donder…

Het is blauwe maandag vandaag, volgens Cliff Arnall de meest deprimerende dag van het jaar. Er zou iets van aan kunnen zijn. De kunst is om juist die dag zo positief mogelijk te beleven en Cliff ongelijk te geven. Om de dag positief te starten dacht ik, laten we eens een lijstje maken met alles waarvoor ik dankbaar ben. Onlangs, op het einde van het jaar zag ik bij iemand zo een overzichtje, volgens het alfabet. Sorry, ik weet even niet meer bij wie dat was, maar ik vond het idee wel leuk. Dus nam ik het alfabet als uitgangspunt om alles waar ik dankbaar voor ben even op te sommen.

Hier komt ie...

Amélie: uiteraard.

Borstvoeding: ik heb hier nog niet over geschreven, maar de borstvoeding liep van dag 1 vlot, ik heb amper problemen gekend, en Amélie is er zo goed van gegroeid, zo mooi om te zien. En nog steeds genieten we beide van onze momentjes samen, ja ook 's nachts nog (ja Amélie slaapt een hele nacht, neen, dit is niet aan 1 stuk, maar we houden het zeker vol).

Crèche: om voor A…

Regelmatig zie je op sociale media wel een oproep verschijnen voor het uittesten van een nieuw patroon, meestal patronen voor kinderen. Tot enkele maanden geleden kon ik mij hier niet op aanmelden wegens kinderloos te zijn. Ondertussen is dat kind er wel gekomen. En ondank dat ze zo snel groeien is ze toch nog steeds een baby met maatje 74-80. Vele patroontjes voor kinderen starten echter pas vanaf 92, Het aandeel voor baby's blijft nog wat beperkt. Ik was dan ook zeer geïnteresseerd toen het oproepje van Silke mij onder ogen kwam.



Een patroontest voor een sweatertrui voor baby's. Ik twijfelde even, want zou ik wel tijd hebben, maar op zich is een sweater naaien nooit veel werk en met nog enkele dagen vakantie in het verschiet moest dat toch wel lukken.

Ik was superblij het mailtje van Silke te krijgen met het patroontje om te testen, ik ging er zo snel mogelijk mee aan de slag. Uiteindelijk werd het nog even spannend of ik het wel zou klaarkrijgen. De virussen waren nog talri…

Voor 1 keer kan ik zeggen, joepie dat ons meisje al zo groot is, nu past ze net al in het kleinste maatje van de tulip dress. Toen het patroon gelanceerd werd kocht ik het direct, ik vond het een leuk model. De maatjes starten maar vanaf een 80, en daar begint ons baby wollebol nu stilaan in te groeien.


Het perfecte stofje zag ik in oktober al staan bij veritas, een licht wit katoentje met fijne gouden sterretjes. Ze hebben hetzelfde stofje ook met zilveren sterretjes. Gecombineerd met een gouden paspel maakt dat dit een echt feestkleedje is geworden.

Ik heb me moeten haasten om het klaar te krijgen. Tijd vinden om te naaien is nu even minder evident, door de donkere koude dagen (mijn naaiplek is in de veranda die ik speciaal moet verwarmen en niet zo gezellig is in het donker), maar vooral door al de ziektes die huize wollebol zijn binnengeslopen.






















Graag had ik het kleedje volledig gevoerd met echte voering stof (Venezia), maar mijn mama brein kon even echt niet zelfstandig werken om …

Ik hoop dat 2017 jullie zoveel moois mag brengen als 2016 voor ons deed (vrij in te vullen wat moois is ;))


Morgen meer over het kleedje dat ze aanheeft.

Voor vragen rond de maaksels mag je gerust hieronder een berichtje nalaten of mij een mailtje sturen: eefjevanasch@gmail.com
Je kan mij volgen: Bloglovin / Facebook / Instagram / Pinterest /