Wollebol

De stik Belgique maand wordt mooi afgesloten met de let's stick together blogtour. Ik denk dat ik de laatste maanden enkel Belgisch heb genaaid, dus meedoen kon niet moeilijk zijn.

Voor de eerste keer van let's stick together maakte ik een zomerjasje voor Amélie, de moiano van straight grain. Samen met dat patroon kocht ik de Berlin mantel. Beide patronen vind ik zo mooi.


Het knipwerk van het patroon nam wel wat tijd in beslag. En meestal probeer ik mijn patronen meermaals te maken om ze ten volle te benutten, maar dat zal met dit patroon toch niet gebeuren vrees ik. Ik vind het heel leuk om te maken, maar er kroop toch wel wat tijd in.







Het jasje is gevoerd met wattine en venezia voering. Ik volgde de instructies om de wattine aan mijn voeringstof te bevestigen, ik deed dit door te doorstikken in ruitvorm. Een werkje dat wel even tijd in beslag nam, maar het had iets zen, gewoon lijntjes blijven stikken. En het geeft zo'n professionele look.







De stof zelf is zeer grof gewev…

Laats rommelde ik nog eens door mijn patronen en kwam ik dit tegen. Het patroon was maat 98, maar het wordt uit katoen gemaakt, en het leek mij toen al niet zo groot. Ik bedacht dat het misschien wel de moment was om het t-shirt voor Amélie te maken. Een t-shirt komt op zich altijd wel van pas. In de crèche is het elke dag nog een beetje zomer...


Ik heb eigenlijk geen bijzonderheden te melden over dit maaksel. Ik volgde braaf de handleiding. Ik liet juist de knoopjes en het lintje in de heup achterwege. Ik maakte wel het gat voor het lintje, maar ik heb er momenteel geen in huis liggen, en op zich hoeft het niet, eenvoud siert. Daarom plaatste ik eveneens geen knoopjes, wegens geen geschikte knoopjes die het geheel zouden aanvullen in plaats van verstoren. Ik naaide met de hand 'onzichtbare' drukknoopjes in de plaats.



Het is een t-shirt uit katoen, dat is luchtig en fijn om te dragen, maar valt nu eenmaal niet zo mooi. Op zich is de maat ook nog wat te groot, ze kan er nog wat…

Zoals gezegd in mijn vorige post, ik had niet alleen de volkswagen stof in het groen, maar ook in het blauw. En eigenlijk hebben hier een beetje hetzelfde verhaal. Ik maakte een t-shirt voor papa Wollebol en bleef zitten met een restje stof. Te weinig om een volledig kledingstuk uit te maken,  te veel om weg te gooien.







Om dit restje ineens op te werken greep ik terug naar de nore, ik zocht in mijn restjesbak en hoopte een geschikte combinatie te vinden. Wat restje past er wel bij van kleur, van stofsoort en is nog groot genoeg?

Ik had het patroon ondertussen aangepast naar de t-shirt versie. Hiervoor moet je een stuk afknippen van het jurkjespatroon. Ik wou de t-shirt graag uitproberen. Ik heb economisch nagedacht, als ik dit snel nog doe in deze maat, kan ik voor een volgende maat terug eerst het jurkje overtekenen en er dan later een stuk afknippen voor de t-shirt. Amélie zit momenteel gegoten in de 86. Teveel ga ik er niet meer van maken, dus het was de moment om in het patroon te …